در دهه 1970، مصرف کنندگان عاشق سیب سبز «گلدن دلیشز» وارداتی از فرانسه شدند.
آنها شیرین، براق، اندازه یکنواخت بودند، عالی به نظر می رسیدند و از سیب های بریتانیایی ارزان تر بودند. و البته واریته رشد شده روی پایه M9.
دولت فرانسه با یک کمپین تبلیغاتی تلویزیونی بسیار موفق، “Le Crunch” از این محصول با بودجه بازاریابی زیادی برای بازار بریتانیا حمایت کرده است.
یکی از سیب هایی که فروش بالایی دارد سیب قرمز امروز است و برای اطلاع از قیمت آن می توانید به سایتها و مراکز معتبر مراجعه کنید.
موفقیت گلدن دلیشز منجر به افول صنعت محلی پرورش سیب در بریتانیا و قطع دهها هزار درخت سیب از باغهای سراسر کشور شده است.
سوپرمارکتها عاشق سیبهایی هستند که ظاهر خوبی دارند، و در طول دههها از سیبهای وارداتی از مکانهایی مانند نیوزلند، استرالیا و آمریکای جنوبی استقبال کردند.
اما همه سیب های بزرگ بریتانیا از بین نمی روند. سوپرمارکت ها هنوز تمایلی به حمایت از سیب های انگلیسی ندارند، اما صدها باغ محلی جدید در سراسر کشور ایجاد می شود و گونه های از دست رفته شروع به بازگشت کرده اند.
انگلیس اکنون در حال تجربه یک رونق بزرگ سیب است. مردم محلی سخت تلاش می کنند تا سیب های بریتانیایی را در جوامع خود زنده کنند.
در مقیاس صنعتی، سیبها را میتوان در محفظههای جوی کنترلشده برای چندین ماه، معمولاً در دمای +3…+4 درجه سانتیگراد، بسته به نوع، نگهداری کرد.
سیب ها معمولاً در محفظه هایی با غلظت بالای دی اکسید کربن و حداقل اکسیژن ذخیره می شوند. این محیط از رسیدن سریع سیب ها جلوگیری می کند.
با این حال، این روش ذخیره سازی به هزینه های مواد و انرژی قابل توجهی نیاز دارد و بنابراین فقط برای مرغوب ترین و درجه یک میوه تجاری استفاده می شود.
بدون دیدگاه